شاید برای توصیف حماسه 9 دی و نقش حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شکل‌گیری و بروز آن، استفاده از طبع الهی "حافظ" بی‌مناسبت نباشد؛ به خصوص آنکه ماجرا دقیقا درباره گذر از یک ایام سخت و فتنه‌گون آن هم به یاری "یار" باشد: "ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد؛ که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد."شبکه ایران: "9 دی" حماسه‌ای است که فقط آیندگان خواهند توانست درباره عظمت و بزرگی آن صحبت کنند و توصیف‌نامه بنویسند؛ با این حال وظیفه ماست تا به بخش‌هایی از این واقعه عظیم بپردازیم و اندک نگاهی به ماهیت و محتوای آن داشته باشیم.

بررسی مواضع رهبر معظم انقلاب در ماه های بعد از انتخابات نشان می دهد که ایشان تلاش بسیاری انجام دادند تا در راستای سیاست «جذب حداکثری»، افراد و گروه های مختلف سیاسی در زیر پرچم جمهوری اسلامی ایران باقی بمانند و به فعالیت بپردازند ولی برخی شخصیت های سیاسی، بدون توجه به خواست ملت و رهنمودهای حضرت آیت الله خامنه ای، فضا را به سمتی بردند که نهایتاً منجر به حذف خودشان از آینده سیاسی کشور شد.

تدبیر علیه تشویش

رهبر انقلاب در نمازجمعه تاریخی 29 خرداد، بدون در نظر گرفتن یک هفته اغتشاشگری و اقدامات غیرقانونی از سوی سران اصلاحات و تحریک مردم به حضور در خیابان، در سخنانی کریمانه، این افراد را «عناصر نظام» خواندند و بر پیگیری «قانونی» اعتراضات و نه اردوکشی خیابانی، تاکید کردند. ایشان فرمودند: «این که دشمنان سعی می کنند در رسانه های گوناگون - که غالباً هم این رسانه ها مال این صهیونیست های خبیث و رذل است - اینجور وانمود کنند که دعوا بین طرفداران نظام و مخالفان نظام است، نخیر، این جوری نبود؛ آنها غلط می کنند این حرف را می زنند؛ این واقعیت ندارد... این چهار نفری که وارد عرصه این انتخابات جدی شدند، همه شان جزو عناصر نظام و متعلق به نظام بودند و هستند.»

گذشت حدود 6 ماه از انتخابات ریاست جمهوری و رهنمودهای مکرر مقام معظم رهبری و رویکرد مدارای ایشان هم تغییری در رفتار و عملکرد سران اصلاحات ایجاد نکرد تا آن که حضرت آیت الله خامنه ای در 22 آذر و در دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون، با اشاره به حوادث روز دانشجو و اهانت حامیان این افراد به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، لحن خود را درباره این افراد تغییر دادند و در عین حال اعلام کردند که هنوز نظام آماده بازگشت این افراد است ولی گویا خود این افراد با اتخاذ مواضع ساختارشکنانه، بر حذف کامل خود از نظام اصرار دارند. ایشان در این باره گفتند: «من هیچ اعتقادی ندارم به دفع؛ من گفتم در نمازجمعه؛ اعتقاد من به جذب حداکثری و دفع حداقلی است؛ اما بعضی کانه خودشان اصرار دارند بر این که از نظام فاصله بگیرند. یک اختلاف درون خانوادگی را، درون نظام را - که مبارزات انتخاباتی بود - یک عده ای تبدیل کردند به مبارزه با نظام.»

روشنگری‌های رهبر انقلاب در این مدت، پایگاه اجتماعی سران اصلاحات را دچار ریزش شدیدی کرد؛ به طوری که اعتراضات خیابانی آنان به جمعیتی اندک و هتاک محدود شد. با این حال اصرار رهبران این جریان سیاسی بر نپذیرفتن نظر مردم و عدم تمکین به قانون، در نهایت منجر به رویدادهای ناگواری چون هتک حرمت روز عاشورا شد.سران آشوب های پس از انتخابات اما باز هم بر مواضع ضدمردمی خود ایستادگی کردند و حتی از حرمت شکنان روز عاشورا دفاع.

... که به تدبیر "تو" تشویش خمار آخر شد

هتک حرمت عاشورا به مثابه خط قرمزی بود که بعد از پاره شدن، دیگر یارای بازگشت به وضع نخست را نداشت؛ وضعیتی که به مدد تنفس مصنوعی باقی مانده بود و اکنون در سیل خروشنده مردم در حماسه 9 دی غرق شده بود.

مخلص کلام اینکه برنامه‌ریزی راهبری مقام معظم رهبری برای شفاف‌سازی فضای غبارآلود فتنه 88 در مدت 8 ماه به گونه از سوی ایشان تنظیم شده بود که گام به گام مردم را به پیش می‌برد و با افزایش بصیرت، زمینه را برای دفع فتنه آماده می‌شد؛ واقعه‌ای که سرانجام در 9 دی متبلور شد و شد آنچه باید می‌شد و وعده "ان تنصروالله ینصرکم و یثبت اقدامکم" بر همگان عیان شد.

شاید برای توصیف حماسه 9 دی و نقش حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شکل‌گیری و بروز آن، استفاده از طبع الهی "حافظ" بی‌مناسبت نباشد؛ به خصوص آنکه ماجرا دقیقا درباره گذر از یک ایام سخت و فتنه‌گون آن هم به یاری یک "یار" باشد:

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد ... زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

آن همه ناز و تنعم که خزان می‌فرمود ... عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل ... نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد

صبح امید که بد معتکف پرده غیب ... گو برون آی که کار شب تار آخر شد

آن پریشانی شب‌های دراز و غم دل ... همه در سایه گیسوی نگار آخر شد

باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز ... قصه غصه که در دولت یار آخر شد

ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد ... که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد

در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را ... شکر کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد